Αν μεταφερθούμε νοητά σε εκείνα τα χρόνια (1925-1935) μπορούμε να φανταστούμε την έκπληξη, την απορία και την αμφισβήτηση σε αυτό τον νέο τρόπο κατασκευής.
Πως θα αντιμετώπιζε ο μάστορας εκείνης της εποχής, την ιδέα της δημιουργίας ενός ξύλινου καλουπιού, μέσα στο οποίο θα ρίξουμε έναν χυλό από τσιμέντο, άμμο, χαλίκια και θα φυτέψουμε λεπτά σίδερα, δεμένα μεταξύ τους με σύρμα;
Βεβαίως θα σου έλεγε ότι είσαι τρελός, ιδιαίτερα αν του εξηγούσες ότι με αυτό τον τρόπο μπορείς να ξεπεράσεις τους 10 ορόφους σε ύψος, τη στιγμή που οι μέχρι τότε παραδοσιακές κατασκευές με πέτρες και τούβλα δεν ξεπερνούσαν τους 3 ορόφους.
Η ιστορία απέδειξε ότι η χρήση του οπλισμένου σκυροδέματος στην Ελλάδα, είναι πλέον μια παραδοσιακή τεχνική, με μεγάλη συνεισφορά στην κατασκευαστική ανάπτυξη στην χώρας.
Ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό αριθμητικό στοιχείο είναι ότι ένα σπίτι 100m² χτισμένο από CLT, εξοικονομεί 40 τόνους CO2, τη στιγμή που ένα αυτοκίνητο παράγει 1,6 τόνο CO2. Δηλαδή με την κατασκευή ενός ξύλινου σπιτιού 100m², ισορροπούμε το ενεργειακό αποτύπωμα ενός αυτοκινήτου για τα επόμενα 25 χρόνια!
Μια κατασκευή CLT δεν έρχεται απλά να αντικαταστήσει το οπλισμένο σκυρόδεμα, αλλά να προσφέρει μια νέα κτηριακή τυπολογία, πολύ πιο βιώσιμη και αποδοτική! Άλλωστε, το πιο σημαντικό μηχανολογικό κομμάτι σε ένα κτήριο, είναι το ίδιο το κτήριο και τα υλικά από τα οποία χτίστηκε.
Οι επαναστάσεις γίνονται αργά, σταθερά και μεταφέρεται η γνώση από γενιά σε γενιά. Η ξύλινη κατασκευή ήρθε για να εδραιωθεί και να κυριαρχήσει στα επόμενα χρόνια, μέχρι να θεωρηθεί και αυτή η τεχνική παραδοσιακή!
Όπως κάθε επαναστατική ιδέα, σίγουρα θα αντιμετωπίσει την εύλογη, φυσιολογική και απαραίτητη αμφισβήτηση. Φαντάζομαι την πρώτη μεγάλη επανάσταση στην ανθρώπινη ιστορία, την αγροτική, πριν 10.000 χρόνια. Όταν οι άνθρωποι των σπηλαίων έπρεπε να βγαίνουν κάθε μέρα να κυνηγήσουν για να μπορέσουν να επιβιώσουν, κάποιοι «συνάδελφοί» τους, παρατηρούσαν καθημερινά την πορεία κάποιων φυτών. Και τα δοκίμαζαν αν τρώγονται, και φύτευαν τους σπόρους τους σε διάφορα σημεία και τους φρόντιζαν παρατηρώντας τους να ανθίζουν και να αναπτύσσονται. Φαντάζομαι τους συναδέλφους τους να τους κοροϊδεύουν: «κάθεστε και κοιτάτε τα λουλουδάκια αντί να πάτε να κυνηγήσετε; Θα πεινάσετε…» Κι όμως οι πρώτοι επαναστάτες επέμειναν, και δημιούργησαν καλλιέργειες όπου τα οφέλη ήταν πολύ μεγαλύτερα από το καθημερινό κυνήγι.
Κάπως έτσι έγινε η πρώτη επανάσταση, με επιμονή, πίστη, παρατηρητικότητα και επιστημονική προσέγγιση στη διαχείριση των πόρων και τη δημιουργία ευκαιριών για πολλαπλάσια αποτελέσματα. Ακολούθησαν κι άλλες επαναστάσεις σε παγκόσμια κλίμακα, που λειτουργούν ως πηγή έμπνευσης και δημιουργίας.
Κάπως έτσι βλέπουμε κι εμείς σήμερα την ανάγκη μετάβασης στην διαμόρφωση του νέου κτηριακού μας αποθέματος με ένα ιστορικό προϊόν, αλλά με σύγχρονα και εξελιγμένες τεχνολογίες.